TY - JOUR ID - 108 TI - بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره JO - دوفصلنامه فن آوری زیستی در کشاورزی(علمی-پژوهشی) JA - AB LA - fa SN - 2476-6313 AU - مویدی نژاد, اعظم AU - ارشادی, احمد AU - عباس کوهپایگانی, جهانگیر AU - دشتی, فرشاد AD - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی¬سینا، همدان AD - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی¬سینا، همدان AD - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 1 IS - 1 SP - 1 EP - 8 KW - طالبی KW - نشانگرهای مولکولی KW - تنوع ژنتیکی KW - نشانگر ریزماهواره KW - آغازگر DO - N2 - در این بررسی تنوع ژنتیکی بین 41 توده محلی طالبی (Cucumis melo L.)  به همراه دو رقم خربزه (Cucumis sativus L.) از طریق تنوع در توالی­های تکراری کوتاه با استفاده از 12 جفت آغازگر ریزماهواره مورد ارزیابی قرار گرفت. دی ان آی ژنومی استخراج شده از نمونه­های گیاهی با این آغازگرها تکثیر و محصولات حاصل با استفاده از ژل پلی اکریل آمید واسرشته ساز الکتروفورز شدند. در هفت توده مکان­های ژنی سه یا چهار باندی مشاهده شد و احتمال می­رود که این توده­ها پلی­پلوئید باشند. تعداد کل 98 آلل با متوسط 9/4 آلل به ازا هر ترکیب آغازگری شناسایی شدند. فواصل ژنتیکی میان ژنوتیپ­ها از صفر تا 76/0 متغیر بود. میانگین فاصله ژنتیکی (بر حسب ضریب تشابه نی) در میان ژنوتیپ ها 219/0 بود. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی برای مکان­های ژنی تکثیر شده 542/0 بود. بیش­ترین میزان محتوای اطلاعات چند شکلی مربوط به CMCT134b و معادل 7716/0 بود، مکان­های ژنی CMTC168، CMBR43 و CMAT141 بیش­ترین مقدار PIC (محتوای اطلاعات چند­شکلی) را به­خود اختصاص داده بودند از مکان­های ژنی با میزان PIC بالا می­توان برای بررسی­های بعدی استفاده کرد. روابط ژنتیکی بین توده­های مورد ارزیابی با استفاده از تجزیه خوشه­ای به­روش UPGMA بر اساس ماتریس ضرایب تشابه مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز خوشه­بندی، توده­ها را به 11 گروه عمده تقسیم کرد. در دندروگرام تنوع ژنتیکی طالبی­های ایرانی در گروه­هایی متفاوت از رقم­های خارجی، خصوصاً فرانسوی قرار گرفتند که تایید کننده تفاوت زیاد طالبی­های ایران با آن­ها می­باشد. بیش­ترین تفاوت بین ژنوتیپ­های محلی داراب و آمریکایی و برابر 76 درصد بود. رابطه قابل توجهی بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی مشاهده نشد، با این­حال در داخل خوشه­ها (گروه­ها) و به­خصوص درگروه 2 در این زمینه ارتباطاتی دیده شد. توده­های تتراپلوئید احتمالی عمدتاً در گروه اول قرار گرفتند. نمودار دو بعدی (تجزیه به مولفه­های اصلی) تطابق خوبی با دندروگرام تنوع ژنتیکی داشت. UR - https://ab.basu.ac.ir/article_108.html L1 - https://ab.basu.ac.ir/article_108_6569ff059bee339a2d6f1348c46cd3d0.pdf ER -